Ο ΠΑΓΚΑΛΟΣ ΝΑ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΕΙ ΓΙΑ ΕΘΝΙΚΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ

Εντάξει, με τον Πάγκαλο έχουμε κάνει απίστευτη υπομονή, έχει πει ένα κάρο ανοησίες, έχει χυδαιολογήσει, έχει βρίσει τον Ελληνικό λαό, έχει προκαλέσει, έχει πάρει πολιτικές αποφάσεις που συνέβαλλαν στην χρεοκοπία του Ελληνικού λαού, αλλά ως εδώ, η τελευταία του ρουκέτα ξεπερνά κάθε όριο και ανοχή.

Πρόσφατα ο Πάγκαλος ομολόγησε ότι όταν ήταν υπουργός εξωτερικών, η ΕΥΠ παρακολουθούσε δύο Αμερικάνικες πρεσβείες, στην Αθήνα και στην Άγκυρα. Αυτό εκθέτει ανεπανόρθωτα την χώρα μας, από θύμα την κάνει θύτη στο θέμα των παρακολουθήσεων, και υπονομεύει τις διπλωματικές σχέσεις της χώρας μας με την ΗΠΑ αλλά και με την Άγκυρα.

Μήπως οι κατασκοπίες μεταξύ χωρών είναι κάτι καινούργιο; Μήπως τελικά ο Πάγκαλος δεν είναι τόσο ανεύθυνος και επιπόλαιος; Μήπως ο Πάγκαλος τα έπιασε χοντρά, πήρα πολλά λεφτά για να τα ξεράσει όλα αυτά και στην ουσία συνειδητά πρόδωσε την χώρα με αυτή του την δήλωση;

Κανονικά η κυβέρνηση της χώρας, αν υπήρχε κυβέρνηση, θα έπρεπε η ίδια να του κάνει μήνυση για προδοσία κρατικών μυστικών, για εθνική προδοσία, και φυσικά η δικαιοσύνη να ψάξει το ενδεχόμενο αν ο Πάγκαλος χρηματοδοτήθηκε από κάποια Αμερικανική εταιρεία, προκειμένου να κάνει αυτή την προδοτική δήλωση.

Ως εδώ, η Ελλάδα σύντομα θα αλλάξει σελίδα, και τις σάπιες κοιλιές που την χρεοκόπησαν, θα τις πετάξει στις χωματερές. Ο εχθρός δεν είναι μόνο εκτός συνόρων, είναι και εντός.

3 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1968

Υποθέτω ότι οι περισσότεροι που θα βλέπουν αυτή την ημερομηνία, 3 Νοεμβρίου 1968, και ιδιαίτερα αυτοί που είναι νεότεροι, δεν θα τους έρχεται στο μυαλό κάποιο σημαντικό γεγονός που μπορεί να έγινε στην Ελλάδα εκείνη την μέρα.

Ο Γεώργιος Παπανδρέου, ο Γέρος της Δημοκρατίας, όπως τον αποκαλούσε ο λαός τότε, είχε αφήσει την τελευταία του πνοή στον Ευαγγελισμό ξημερώματα την 1 Νοεμβρίου του 1968, και η κηδεία του έγινε στις 3 Νοεμβρίου ημέρα Κυριακή.

Στην κηδεία του Γέρου πήγε πλήθος δημοκρατικού κόσμου για να τιμήσει. Οι μαρτυρίες κάνουν λόγο για 300 χιλιάδες κόσμο που παρευρέθη και μετέτρεψε την κηδεία σε μια μεγαλειώδη διαδήλωση κατά της χούντας. Ήταν η πρώτη μεγάλη στιγμή μετά το αίσχος της 21 Απριλίου, που ο Ελληνικός λαός νίκησε τους φόβους του, διαδήλωσε και με γεμάτος θυμό αλλά και με υπερηφάνεια φώναξε κάτω η χούντα, κάτω οι τύραννοι.

Πράγματι, ο Γεώργιος Παπανδρέου ακόμα και με τον θάνατο του υπηρέτησε την δημοκρατία και την ελευθερία, αξίες για τις οποίες αφιέρωσε όλη του την πολιτική σταδιοδρομία, με τα λάθη του βέβαια και τις αστοχίες του σε κάποιες στιγμές.

Ο Γέρος της δημοκρατίας ήταν ένας αληθινός ηγέτης. Αγωνίστηκε για τον λαό και για τις δημοκρατικές ελευθερίες, εναντιώθηκε στην ξένη παρέμβαση, αντιστάθηκε στον αυταρχισμό της δεξιάς και του παρακράτους, αγωνίστηκε κατά των παρεμβάσεων του παλατιού. Φυσικά αυτή του την τίμια πατριωτική δημοκρατική στάση την πλήρωσε.

Οι αποστάτες, που μέσα σε αυτούς ήταν και ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, σημερινός αγαπημένος βετεράνος πολιτικός του μνημονιακού μας συστήματος, και το παλάτι έριξαν την δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση του 54% και άνοιξαν τον δρόμο για την Αμερικανόφερτη χούντα.

Η Ελλάδα του σήμερα, η ντροπιασμένη και εξαθλιωμένη Ελλάδα των μνημονίων, των υποβρυχίων, της λίστας Λαγκάρντ και της siemens, η ελλαδίτσα του Σαμαρά και του Βενιζέλου, έχει ανάγκη από έναν πολιτικό ηγέτη με τα χαρακτηριστικά που είχε ο Γεώργιος Παπανδρέου, για να ξανά γίνει από ελλαδίτσα της ντροπής σε Ελλάδα της υπερηφάνειας.

Τίμιος, δημοκράτης, πατριώτης, ιδεολόγος, σταθερός στις απόψεις του. Αυτά ήταν τα χαρακτηριστικά του Γεωργίου Παπανδρέου. Και από αυτά τα χαρακτηριστικά, και από αυτές τις αξίες, οι πολυχρονεμένοι μας γαλαζοπράσινοι κυβερνώντες έχουν πάρει διαζύγιο χρόνια τώρα.

Αν και εφόσον, σαν έθνος έχουμε την τύχη και γίνουν εκλογές, και έρθει νέα κυβέρνηση με άλλη πολιτική ιδεολογία και με άλλο κυβερνητικό προσανατολισμό, αυτή η νέα κυβέρνηση, αυτός ο νέος πρόεδρος της κυβέρνησης που προφανώς θα υπάρξει, ας μελετήσει λίγο το ήθος και την πολιτική διαδρομή του Γέρου της Δημοκρατίας, αξίζει! Να κερδίσει έχει, να χάσει δεν έχει.

ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΚΑΙ ΔΑΝΕΙΑΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ

Το τελευταίο διάστημα σε διάφορες πολιτικές συζητήσεις, ακούμε να λένε ότι το μνημόνιο είναι διαφορετικό από την δανειακή σύμβαση. Ακούγεται μάλιστα πολύ έντονα, ότι μπορεί να καταργηθεί μόνο το μνημόνιο και η δανειακή σύμβαση να μπει σε διαδικασία επαναδιαπραγμάτευσης.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η πολιτική λιτότητας, η πολιτική του μνημονίου πρέπει να καταργηθεί, έπρεπε ήδη να είχε καταργηθεί από χθες.  Το αδιέξοδο και το καταστροφικό της πολιτικής αυτής το παραδέχονται οι πάντες πλέον, και οι μόνοι που μένουν αμετανόητοι και κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν για τον φόνο, είναι αυτοί που έχουν άμεσο οικονομικό συμφέρον, από την οικονομική βαρβαρότητα την οποία υφίσταται ο Ελληνικός λαός.

Το λάθος που γίνεται από κάποιους πολιτικούς, είναι ότι ξεχωρίζουν το μνημόνιο από την δανειακή σύμβαση. Δηλαδή λένε κάποιοι, θα καταργήσουμε το μνημόνιο και θα διαπραγματευτούμε την δανειακή σύμβαση. Αυτός ο συλλογισμός είναι λάθος! Το μνημόνιο και η δανειακή σύμβαση είναι ένα και το αυτό. Άλλωστε αν ανατρέξει κανείς στη δανειακή σύμβαση, θα διαβάσει τον όρο που λέει, ότι η διαθεσιμότητα των χρημάτων αυτής της σύμβασης εξαρτάται από την συμμόρφωση της Ελλάδας με τα μέτρα που εκτίθενται στο μνημόνιο.

Επίσης, τα άλλα κατάπτυστα και αποικιακής εμπνεύσεως που βρίσκει κανείς στην δανειακή σύμβαση, είναι ότι υπαγόμαστε στο Αγγλικό δίκαιο, χάνουμε την εθνική μας ανεξαρτησία και κυριαρχία, και χάνουμε και το δικαίωμα ασυλίας της εθνικής μας περιουσίας απέναντι στους τοκογλύφους μας.

Για να μην τρελαθούμε λοιπόν, η πραγματικότητα είναι ότι αυτό το μνημόνιο και αυτή η δανειακή σύμβαση είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος, και πρέπει να καταργηθούν. Και από κει και πέρα να μπει σε εφαρμογή το σχέδιο της ανόρθωσης της εθνικής μας οικονομίας, με σημαντική διαγραφή του χρέους, στάση πληρωμών προς του δανειστές για αρκετό χρονικό διάστημα, εθνικοποίηση τραπεζών, κινήσεις για δημόσιες επενδύσεις, και ρήτρα ανάπτυξης, δηλαδή κάθε δυο τρεις μήνες εφόσον η οικονομία θα κινείται σε θετική τροχιά, η χώρα να πληρώνει δόση, έως ότου αποπληρωθεί το πραγματικό χρέος που θα έχει μείνει από την διαγραφή μεγάλου μέρους του.  Όταν μπει σε εφαρμογή αυτό το σχέδιο, η οικονομία μας θα δείξει θετικά δείγματα, και τότε θα μπορέσουν να γίνουν και ιδιωτικές επενδύσεις που θα είναι συμφέρουσες για την χώρα. Προς το παρόν με την πολιτική του μνημονίου και της λιτότητας, η ιδιωτική πρωτοβουλία στραγγαλίζεται και ο ιδιωτικός τομέας δραπετεύει σε άλλες χώρες.

Ξεκάθαρες θέσεις λοιπόν, μην φοβόμαστε τις ριζοσπαστικές προτάσεις που θα φέρουν την αλλαγή, μην φοβόμαστε την πραγματικότητα. Η ξεκάθαρη κατάργηση μνημονίου και δανειακής σύμβασης θα γεννήσει την προοπτική για ένα καλύτερο μέλλον της χώρας και της οικονομίας μας.

ΜΙΑ ΧΟΥΦΤΑ ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΩΝ

Αρκετές συζητήσεις έχουν  γίνει τις τελευταίες μέρες, γύρω από το κείμενο που έχουν υπογράψει 58 προσωπικότητες, για την ανασύνταξη της κεντροαριστεράς.

Διαβάζοντας κανείς αυτό το κείμενο, το οποίο προφανώς προορίζεται για να είναι η βάση, προκειμένου να ξεκινήσουν οι εργασίες για την συγκρότηση του τρίτου πόλου και την επανεμφάνιση της κεντροαριστεράς στην πολιτική σκηνή, του γεννιέται δικαιολογημένα το ερώτημα, μα καλά για όλα αυτά τα στραβά και τις παθογένειες της χώρας μας, η κεντροαριστερά που κυβερνούσε τόσα χρόνια, από Σημίτη και μετά, δεν φταίει σε τίποτα; η κεντροαριστερά αυτή που προσπαθούν να μας σερβίρουν σήμερα είναι από παρθενογένεση;

Φυσικά ούτε από παρθενογένεση είναι, ούτε άμοιρη ευθυνών είναι για την τραγική κατάσταση στην οποία έχει περιπέσει η χώρα μας. Οι άνθρωποι αυτοί που συζητούν ακόμα για κεντροαριστερά, και κάνουν διάφορες τέτοιες κινήσεις απελπισίας, ουσιαστικά είναι άνθρωποι που πολιτικά έχουν βγει στο περιθώριο, και ψάχνουν να βρουν τον ρόλο τους σήμερα. Είναι μια χούφτα αμετανόητων, οι οποίοι δεν έχουν καταλάβει ή μάλλον δεν θέλουν να καταλάβουν, ότι για την τραγωδία που βιώνει σήμερα ο Ελληνικός λαός, ευθύνεται τόσο η δεξιά όσο και η λεγόμενη κεντροαριστερά.

Ο δικομματισμός τόσα χρόνια κυβέρνησε, έδωσε εξετάσεις, απέτυχε παταγωδώς, και ο λαός τον έστειλε στα αζήτητα. Τώρα μια νέα εναλλακτική φρέσκια πολιτική πρόταση είναι αναγκαία όσο ποτέ, για να βγει η χώρα από το αδιέξοδο.

Επίσης κάτι που πρέπει να λάβουμε σοβαρά υπόψη, είναι ότι τέτοιες κινήσεις δήθεν ανασυγκρότησης τρίτου πόλου κλπ μπορεί να χρησιμοποιηθούν και ως πλυντήριο ιδιαίτερα για το ΠΑΣΟΚ και τον Βενιζέλο. Όπως επίσης μπορεί να εξυπηρετούν πολιτικά παιχνίδια παλαιών πολιτικών προσωπικοτήτων, που θέλουν να κάνουν την επανεμφάνιση τους. Ακούγεται ότι ο Σημίτης υποστηρίζει το κείμενο των 58, και αυτή του την ανοικτή στήριξη και κατά κάποιο τρόπο επανεμφάνιση του μπορεί κανείς να την συνδέσει με φήμες που τον θέλουν να ενδιαφέρεται για πρόεδρος της δημοκρατίας.

Όπως και να έχει, η κεντροαριστερά έχει παρελθόν, και μάλιστα πολύ βρώμικο, και γι αυτό ο λαός την έχει ρίξει στο περιθώριο. Είναι μάταιη οποιαδήποτε προσπάθεια της για ένα νέο ξεκίνημα.  Όσο δεν θα μπορεί να προτείνει κάτι καινούργιο πέρα της αναχρονιστικής αντιαναπτυξιακής πολιτικής των μνημονίων και της λιτότητας, και όσο θα παίρνει τις ευλογίες δεινοσαύρων τύπου Σημίτη, τόσο θα μένει καθηλωμένη στο περιθώριο.

ΥΠΟΚΡΙΤΕΣ!

Αυτές τις μέρες ζούμε πράγματι μεγάλες στιγμές. Η κυβέρνηση, λόγω της τροπής που πήραν τα πράγματα, αναγκάστηκε να στριμώξει ποινικά την Χρυσή Αυγή. Από τα γεγονότα των τελευταίων ημερών έχουν γεννηθεί κάποιες ελπίδες, ότι μπορεί τελικά να απαλλαγούμε από αυτή την ναζιστική συμμορία.

Δεν θέλω να σταθώ στην τακτική της γαλαζοπράσινης κυβέρνησης, που όψιμα έγινε αντιναζί και δείχνει τα δοντάκια της στα παιδιά που χρόνια τώρα ντάντευε και εξέθρεψε. Άλλωστε η ιστορία στο μέλλον μπορεί να δείξει, ότι ακόμα και στην σύλληψη τους οι χρυσαυγίτες έπαιζαν σπουδαία το ρόλο του χρήσιμου ηλίθιου, και η κυβέρνηση έκανε κινήσεις πολιτικών σκοπιμοτήτων, αυτό βέβαια μένει να αποδειχθεί στο μέλλον.

Σε αυτό που θέλω να σταθώ και να σχολιάσω, είναι την υποκριτική στάση πολλών δημοσιογράφων, αλλά και μεγάλων καναλιών και εφημερίδων. Βγήκαν  ξαφνικά και όψιμα, διάφοροι δημοσιογράφοι να μιλάνε και να αρθρογραφούν κατά της Χρυσής Αυγής, κατά του ναζισμού, κατά των φασιστικών σταγονιδίων που έχουν εισβάλλει στην αστυνομία και στον στρατό.

Φυσικά στα περισσότερα απ’ αυτά που λένε τώρα, έχουν δίκιο, όμως είναι υποκρισία, θράσος και ξεδιαντροπιά, αυτοί οι δημοσιογράφοι και αυτά τα ΜΜΕ, που χρόνια τώρα, με αποκορύφωμα βέβαια την τελευταία τριετία και μέχρι να έρθει η δολοφονία του Παύλου Φύσσα, ντάντευαν, ωραιοποιούσαν, προστάτευαν αυτό το ναζιστικό φαινόμενο της Χρυσής Αυγής, με πονηρό τρόπο πρότειναν στον οργισμένο κόσμο να καταφύγει προς τα εκεί, και μια μερίδα από αυτούς τους δημοσιογράφους, που δεν ήθελαν να εκτεθούν τόσο, απλώς σιωπούσαν στα αίσχη αυτής της εγκληματικής φασιστικής οργάνωσης. Είναι λοιπόν υποκρισία αυτοί οι δημοσιογράφοι, που χρόνια τώρα έκαναν την βρώμικη δουλειά για χάριν κυβερνητικών συμφερόντων, και ωραιοποιούσαν τους ναζί, τώρα να το παίζουν βασιλικότεροι του βασιλέως και να ξιφουλκούν κατά αυτού του φαινομένου.

Αυτό που με στεναχωρεί, είναι ότι τα κυρίαρχα ΜΜΕ, έχουν σχέδιο όχι με τον τρόπο τους να κτυπήσουν τον φασισμό τώρα που είναι ευάλωτος, αλλά να φτιασιδώσουν την εικόνα του κύριου Δένδια και του κύριου Σαμαρά, να φτιασιδώσουν γενικότερα το κυβερνητικό στρατόπεδο.

Φαίνεται λοιπόν ότι λόγω συγκυριών έχουν γεννηθεί κάποιες ελπίδες αλλά μάλλον είναι φρούδες. Επί της ουσίας απαισιοδοξώ, φοβούμαι ότι η αντίδραση της κυβέρνησης απέναντι σε αυτή τη συμμορία θα είναι χλιαρή, οι πολιτικές σκοπιμότητες της Συγγρού θα συνεχίσουν να εξυπηρετούνται, τα καθεστωτικά ΜΜΕ και οι όψιμα αντιναζί δημοσιογράφοι να υποκρίνονται, το μαχαίρι δεν θα φτάσει στο κόκκαλο, και το θέατρο του παραλόγου θα συνεχίζει να ζει μέρες δόξης λαμπρής σε αυτή τη χώρα.